Televizyonu Kapat Yaşamı Aç

<table name="cala" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="96%"><t><tr><td ="Verdana11Grey" valign="top" style="font-size: 11px; color: rgb(51, 51, 51); font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; "><table name="tableready" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><t><tr><td valign="top"></td></tr></t></table></td></tr></t></table><table name="cala" align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="96%"><t><tr><td ="Verdana11Grey" valign="top" style="font-size: 11px; color: rgb(51, 51, 51); font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; "><table name="tableready" id="table9" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><t><tr><td valign="top"><table name="tableready" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><t><tr><td valign="top">“Turn off Tv, Turn On Life”
“Televizyonu Kapat Yaşamı Aç”

TÜKETİCİLER BİRLİĞİ
NİSAN-2009Bir öğretmen, sınıfındaki öğrencilerden Jeremi’ye bir ödev verir. Bir hafta boyunca televizyonu kapatmasını ve yaşadıklarını yazmasını ister. Başlangıçta Jeremi ve ailesine bir hafta boyunca televizyonu kapatmak çok zor gelir. İlk günlerde zorlansalar da, daha sonra bu duruma alışırlar. Televizyonun çok fazla vakit kaybettirdiğini, aile içi iletişimin kaybolmasına neden olduğunu anlarlar. Bu ödev işi çok tutulur, ödev olmasının ötesinde kazandırdıkları fark edilir ki, Jeremi’nin ailesi ile yaşadığı bu deneyim giderek yayılır ve Kanada’da her yıl Nisan ayının son haftası televizyon kapatma haftası olarak belirlenir. Zaman içinde bu etkinlik uluslararası boyut kazanır ve her yıl Nisan ayının son haftasında, çok sayıda ülke bu etkinliğe katılır. 1992’den bu yana…Ne Kadar Süre Harcıyoruz?Aslına bakılırsa televizyon bizler için hem bilgilenme hem de eğlenme araçlarının en başında geliyor. Hepimizin hayatında ciddi bir yeri var. Mesela neredeyse hiçbir konuda dünya sıralamasına giremeyen ülkemiz televizyon seyretme alışkanlığı konusunda Amerika’dan sonra ikinci sırada yer alıyor. RTÜK’ün 2006/Ocak ayında kamuoyuna açıkladığı “Televizyon Seyretme Eğilimi Araştırması”na göre; ülkemiz insanı günde 5.09 saatini televizyon karşısında geçiriyor, bu oran hafta sonlarında ise 5.15 saate çıkıyor. Yine seyircinin % 18.7’si, günde 10 saatten fazla televizyon seyretmekte. Bu şartlar altında bu insanlar mı televizyonu seyrediyorlar yoksa televizyon mu bu insanları seyrediyor bilinmez. Ortalama insan ömrünün 9 yılından bahsediyoruz. Oysa birçok kişinin birçok şey için zaman bulamadığından şikayetçi olduğu bir zamandayız. Ne korkunç bir tezatlık bu!Atom Bombası Gibi…Bir Çin Atasözü:“BİR PARÇA ZAMAN, BİR PARÇA ALTIN GİBİ DEĞERLİDİR. BİR PARÇA ZAMANDA BİR PARÇA ALTIN KAZANABİLİRSİNİZ, AMA BİR PARÇA ALTINLA BİR PARÇA ZAMANI ASLA SATIN ALAMAZSINIZ!”Geri gelmeyecek en büyük kayıp olan zamanın uçup gitmesi bir yana, seyretmemiz için bize sunulan şeylerin içeriğine bakıldığında evimizin içinde bir atom bombası yerleştirdiğimiz bile düşünülebilir. Neredeyse her 10 dakikada bir cinayet, şiddet ya da tecavüz sahnesi izlemekteyiz. Özellikle gelişme çağında olan çocuklarımız televizyon karşısında savunmasız kalmakta, aileler bilinçsiz bir şekilde çocuklarını televizyon karşısında yalnız bırakmaktalar. Bu iş daha bebeklikten başlıyor, kolay yemek yedirmek için ekran karşısına oturttuğumuz yavrularımızı en güzel, en sağlıklı gıdalarla beslemeye çalışırken, beyinsel beslenme noktasında onları en