Arkadaşlar, merhaba. Biliyorum, hepimiz kendimizin ve çevremizdekilerin donanımlı en güzel araçlara sahip olmalarını istiyoruz. Fakat bir çok defa gördüm ki fikirlerimizi karşı tarafla paylaşırken, fikir verdiğimiz kişinin finansal durumunu göz ardı ediyoruz. 40 bin liralık araç alacağını belirtene 50, bütçem bu kadar diyene fazlasını tavsiye ediyoruz. Elbette hepimiz bunu iyi niyetle yapıyoruz, ama belki de farkında olmadan ve istemeden karşı tarafın üzülmesine sebep oluyoruz. Az evvel bir araştırma yaptım. Bugün 20.000 TL taşıt kredisi çeken biri 36 ay 740 TL ödüyor ve topam ödediği tutar 26,640 TL ye ulaşıyor. Donanımlı araç almak için 20 değil de 25,000 TL kredi çektiğinde ise 36 ay 930 TL ödüyor ve toplam ödediği tutar 33,480 TL ye ulaşıyor. Arada taksit başına 190 TL fark var. Bu fark neredeyse çoğu arkadaşımızın aylık yakıt masrafı. Senede 2,280 36 ay sonundaysa 6,840 TL yapıyor. Evet, dediğim gibi donanımlı araçlara binmeyi hepimiz istiyoruz, o da olsun buda olsun, aman eksik olmasın diyoruz. Ama her şeyin bir bedeli var tabii ki ve bu bedeli her zaman her arkadaşımız karşılayamıyor. Şahsi fikrim "aman ona binilmez", "yok o alınmaz" gibi ifadeler yerine, neden o aracı almaması gerektiğini açıklayan ve somut ifadeler içeren daha yumuşak bir uslup kullanmanın doğru olacağıdır. Sonuçta kim iyisine binmek istemez ki? Donanımsız da olsa hangimiz otomobiline aşkla bağlı değil ki? Burada yazdıklarım şahsi fikrim olduğundan dolayı kimseyi kırmadan incitmeden yazmaya çalıştım. Fakat yine de kızacak sinirlenecek arkadaşlar çıkarsa da onları da üzmeyip, fikirlerim için şimdiden özür dileyim. Ne de olsa hür ve demokrat bir ülkede yaşıyoruz, onlar da istediklerini düşünüp söylemekte özgürler. Hepinizin yolu açık olsun, hayırlı sürüşler diliyorum. Saygılarımla.
