5 yıldır severek kullandığım erabamı satıp otomatik daha yüksek model bir araç almak istiyordum. ama ilanı koyup iş ciddiye binince satmaya kıyamadım. aramızda 5 yıldır duygusal bir bağ oluşmuş. sanırım bunda ilk arabam olmasının da payı büyük. sizler de aynı duyguları yaşamış mıydınız acaba?
Geleni alan arkadaş alıp anahtarı yola çıktığı zaman çok koyuyor ama unutmayın insan yeniyedr çok cabuk alisiyor. Admiremi sattigimda baya uzulmustum erayi alidigimda hemen unuttum
şuan arkadaşım adına onun aracını satıyorum ilanın vs. ben ekledim ciddi bir alıcı çıktı baktı baktırdı pazarlığımızı ettik sonrasında arkadaşımı aradım hafta içi aracın satışını veririrm büyük ihtimal dedim acaba satmasak mı arabayı demeye başladı kısa vadeli olmasada borcuda var arada derede kaldı. yenisini almak için olan ayrılıklar çok koymaz da imkansızlıklardan satılan araba insanı üzer. rabbim hepimize daha iyilerini nasip etsin.
Sen 5 yıl diyosun; ben 10 yıldır kullanıyorum, 2010 dan beri satcam satcam diyorum, 5 yıldır hala kıyamıyorum emektara
ben ilk aldığımda ısınamamıştım alırken ilk sahibi şöför koltuğuna bile oturtmadı bizi bagajı açmak için anahtarı bile vermedi bi 6 senedir bende kaç oldu sat diyorlar vermedim ne biliyim markasındanmı nedir hiç biaraca bende bu kadar bağlanmamıştım
Valla ben satarken hiç acımadım ama noterden sonra anahtarı verince içime oturdu 5 yıl kahrımızı çekti ama caddyi erayı satmadan önce aldığım içinde hemen unuttum iPhone 5S Cihazımdan Tapatalk Aracılığıyla Gönderildi
Bende satarken zor ayrılmıştım 2009 aralıkta 0 almıştım gerçi şimdi blue ya biniyorum bunu nasıl satarım bilemiyorum sanırım yine hyundai alırım ix 35 2.0 crdi otm.inşallah LT26i cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
Bizde starexi alali 10 yil oldu ilk sahibiyiz artik arabayla gercekten duygusal bi bağ oluştu bizde satsak cok üzülürüm hele sattiktan sonra alan hor kullanırsa daha cok üzülürüm LG G2 cihazımdan tapatalk ile gönderildi
Biz 7 sene bindiğimiz milenyumu satarken de aynı duyguyu yaşadık. Bayiye verip Erayı aldık o biraz avuttu bizi ancak bagajdan unuttuğumuz eşyayı almak için gittiğimde tekrar görünce inanılmaz bir duygu oluştu hala o anı unutamıyorum.
Pek çok arkadaşıma söylemediğim bir mevzu olsada bunu kendime saklamanın gereksiz olduğunu düşündüğüm şeyi paylaşayım; ilk arabam seat leon olsun istemiştim, olmadı iyiki olmamış bu profil resmimdeki getz tamamen benim belirlediğim opsiyon seçenekleriyle, renk, donanım ve tercihlerimle galeriden sıfır çıkardığım ilk arabam, parasının 5 te 3 ünü ben vermiştim, üstünü babam sağolsun diyeyim neyse ayıp işlediysem özür..., bu araba 7 seneyi devirdi, bekarken gençlik agresifliğimi atlattı çok şeylere katlandı, 7 manita 1 eş taşıdı gelin arabam oldu, doğan ilk çocuğumu hastaneden çıkardı, acil servise yetiştirilmesi gerekenleri büyük itinayla hızla götürdü, 2-3km ötesine büyük parçalı dolu yağdı benimkisi hasarsız sağ salim kurtuldu, yüzlerce macera atlattı, yol kavgalarından kaçtı, girilmesi yasak yolun kırmızı şeritli bantlarını kopardı, avm otoparkında başıboş alışveriş arabalarına tıkladı, çok hızlıda gitti çok yavaşta gitti, ışıklı kavşaklarda ne lüks segment arabaları tokatladı, yeri geldi sadece 4.9litre benzinle 100km yol gitti, zarar görmesin diye uğruna garaj yaptırıldı, karda yazlık lastiklerle ne yokuşları aştı ne rezilce kaydı, sırf kendini sağlam hissetsin diye yedek parçanın en kazığı en alası seve seve alınıp bakımları tamiri yapıldı, park halinde 4 kere kaza gördü ne çok üzülürdüm aileden birisine birşey olmuş gibi üzülürdüm. Geçen yine babamla konuşuyoruz senin araba eskidi önümüzdeki seneye falan yenisini alırız diyor, dedim bmw 3 serisi gibi şeylere neden sahip olmayayım ben dedim bu dünyaya bir kez geliyoruz yaşım olmuş 30 küsür bir daha bu refleksler bu hız bu direnç gelmeyecek romatizma kas kemik erimesi otomatik vitese yüksek arabaya talim edecez belki 50 yaşına gelince, ben öyle deyince; sana da i30 alırız benimki gibi dedi benim peder, dedim ohoo onun 186 hp olan turbo benzinlisi çıkmış ondan alırsak olur ne edeyim ben memur işi i30 u dedim, yarış mı yapacan dedi bizim peder, he dedim yarış yapacam anasını satayım, yolda bir yere girersem ararım telefonla gelirsin kurtarmaya... şaka diyoruz elbet neyse öyle böyle derken razı oldu bence, en son olmaz demedi, iyi dedi, ben dedim ki şimdilik ne arabası ki? benim arabayı satmayı yeni araba almayı hiç düşünmüyorum şimdilik seneye de olmaz dedim, en aşağı 4-5 sene sonra dedim belki ben 4-5 sene daha buna binerim dedim, o zamana kadar diyorum ki benim getzin beni kendisinden soğutacak kadar problemleri çıkarsa tabi bu işin benim içimde gizli manevi kısmını yukarıda anlattığım anıları maceraları söylemedim bırakamıyorum ya işte bu arabayı durum bu, sigara gibi, şimdi yeni araba almak demek yeni bir his yeni bir heyecan yeni bir tecrübe ve ne kadar donanımı da olsa manevi ruhiyatı açısından yeni bir içi dışı boş metal yığınından öteye geçmeyecek birşey. Metal yığını derken yeni alınacak arabada benim şu andaki arabamda yaşadığım geçmişe ait hiçbir manevi iz olmayacak bu saatten sonra bu kadar hatırayı 70bin liralık yeni bir metal yığınında bir araya toplayıp tatmin olurmuyum ? bence olamam, sen git bunu sat şimdi elin adamı gelsin bunu alıp sahil kenarına çekip içinde bira içsin? he parasını vermiş iyi hatıralar gidiyor yauw ne parası, galerideki sıfır elantralara accentlere bakarken isterse veloster olsun eskisini satıp yeni arabada birşeyleri bulmaya çalışmak açısından bakınca bana sadece soğuk birer demir parçası gibi geliyor, hep birşeyler eksik görüyorum manevi manada elbette, yeni alınan araba işyerindeki servis şöförünün sana helal olsun bu kadar karda kışta gelebilmişsin işe kendi arabanla dediği araba olmayacak gelin arabası olarak süslenen araba olamayacak, ancak benim eski dandik getz e baktığımda yüzümde dışarıdan hissedilmeyen bir gülümseme eski anıların sıcaklığını içimde yaşatıyor, her marşa basışta yaşadığım maceralardan anılardan bazılarını hatırlamak, herbirşeyi bu arabada eski alıştığım şekilde en ileri tecrübe ile verimli şekilde kullanmak varken yeni alınacak bir arabanın gizemli ve yeni birşey denemeden önce iyice alışmam gereken birşey olduğunu bilmek her akşam kullanma kılavuzuna hassas noktalarına dikkat edip öğrenmek için kafa patlatmak kronik sorun aramak acaba garanti kapsamında sorun çıkarırmı diye düşünmek bakımı gelince hangi motor yağını koysam diye aranmak gibi şeylerle birlikte sanki anıları olmayan yeni edinilen bir arkadaşa alışmak gibi, böyle bir duygu gibi zor geliyor. Nasıl satılır? satmak o kadar zor işte, çözümü de buldum belki zamanla kendisinden soğutur şanzuman indirir motor indirir anca öyle birşey olacak ki eski anıları maceraları unutturacak işte veririm o zaman gider ben soğuduktan bıktıktan sonra varsın değeri düşsün 3tü 5ti bakılmaz ama bu araba bilindiği gibi biraz zor sorun çıkarır ya birde benim kullanmamla ( yılda 6000-7000km) 20 seneyi devirmesin aman diye korkularım var bu otomobil sevgisi sağlıklı bir insana hiç mantıklı gelmiyor değilmi?
